Ustalenie odpisu aktualizującego wartość udziałów. Źródło: Dodatek nr 12 do Zeszytów Metodycznych Rachunkowości nr 16 (568) z dnia 20.08.2022, strona 69 - Spis treści ». W przypadku zidentyfikowania przesłanek utraty wartości jednostka sprawozdawcza powinna przeprowadzić test na utratę wartości i ewentualnie ująć odpis z tego Z pkt 6.56 KSR nr 11 wynika bowiem, że w przypadku, gdy przesłanki uzasadniające przerwanie prac mają przejściowy charakter przeprowadza się test na utratę wartości i w miarę potrzeby dokonuje w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych odpisu z tytułu trwałej utraty wartości, zgodnie z KSR nr 4 "Utrata wartości aktywów". To może jednak skutkować poważnym błędem w wycenie aktywów. Bez wsparcia specjalistów posiadających zaawansowaną wiedzę, prawidłowe wykonanie całego testu wydaje się praktycznie nie wykonalne, a bez dobrej znajomości matematyki finansowej skazane na błąd. A co gdy test na utratę wartości aktywów trwałych staje się konieczny? Na koniec bieżącego okresu sprawozdawczego przeprowadzono test na utratę wartości podstawowych aktywów operacyjnych Grupy, stanowiących: majątek wydobywczy służący eksploatacji gazu ziemnego i ropy naftowej, magazyny paliwa gazowego, majątek dzierżawiony i wynajmowany (w tym: stacje CNG, majątek przesyłowy, pozostałe W segmencie ubezpieczeniowym Grupy PZU, w obszarze ryzyka kredytowego, wpływ pandemii COVID-19 był niewielki, podobnie jak w 2020 roku na portfelu nie odnotowano przesłanek utraty wartości, tym samym żadna ekspozycja nie została zakwalifikowana do koszyka 3 (instrumenty dla których stwierdzono trwałą utratę wartości). na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. 2008 nr 235, poz. 1589) W polskich przepisach traktuje się utratę wartości należności kredytowych jako prawdopodobieństwo braku spłaty zaciągniętego kredytu przez kredytobiorców. Stopień tego prawdopodobieństwa określa klasyfikacja do w/w kategorii kredytów: im gorsza klasyfikacja oD1B. Adam Torchała2020-03-03 15:24, 15:59redaktor 15:24aktualizacja2020-03-03 15:59fot. Kacper Pempel / / FORUMPGE przeprowadzi testy na utratę wartości aktywów - podała spółka w komunikacie. Obecnie zdaniem rynku aktywa spółki są skrajnie zawyżone. Póki co, nie znamy szczegółów testów, które zamierza przeprowadzić Polska Grupa Energetyczna. Spółka podała jedynie, że o wyniku testów poinformuje odrębnym raportem bieżącym. Nie wiadomo też, kiedy taki raport mógłby zostać opublikowany. Warto jednak dodać, że możliwy problem z wyceną aktywów PGE nie jest na rynku tajemnicą. Wystarczy powiedzieć, że za każdą złotówkę zapisaną w księgach spółki, inwestorzy na rynku są w stanie zapłacić jedynie 19 groszy. Wskaźniki C/WK wynosi zatem 0,19, choć naturalnie powinien oscylować w okolicach 1. To pokazuje, że albo wycena spółki jest skrajnie zaniżona, albo inwestorzy nie wierzą w wartość aktywów zapisanych w bilansie spółki. Szerzej problem ten opisywaliśmy w ubiegłym tygodniu w artykule "Spółki Skarbu Państwa ze śmieciowymi wycenami". Wówczas tłumaczyliśmy, że jednym z uzasadnień dla niskiego C/WK energetyki może być dekarbonizacja. Fotowoltaika receptą na podwyżki cen prądu? Poznaj szczegóły - Jeżeli będzie postępowała, jest ryzyko, że polskim spółkom z branży okołowęglowej ciężej będzie notować zyski. Dostrzega to zresztą sam Skarb Państwa, który w projekcie Ostrołęka C forsowany dotychczas węgiel chce zastąpić gazem. Tylko jeżeli aktywa węglowe (kopalnie, elektrownie etc.) miałyby przynosić niższe zyski, należałoby to ująć w księgach. W księgowości funkcjonuje instytucja odpisu aktualizującego wartość aktywów. Wówczas spadłyby wartości księgowe spółek po takich odpisach i wskaźnik C/WK tym samym mocno by wzrósł - pisaliśmy wówczas. Co ciekawe, do potencjalnie zawyżonych wycen w księgach, przyznają się niektóre zarządy. Przykładowo zarząd Energi stwierdził, że propozycja Orlenu, by zapłacić akcjonariuszom 7 zł na akcje, to odpowiednia cena za papiery spółki. Wartość księgowa sugeruje zaś wycenę 3,5-krotnie wyższą. Czemu Energa nie robi zatem odpisów? Tego nie wiemy. Pozostaje wnioskować, że skoro wartość aktywów chce zbadać PGE, to i może Energa się pochyli nad tym problemem. Ów problem ma jednak cała energetyka i górnictwo. C/WK dla Enei, Tauronu, Bogdanki i JSW także kształtuje się na skrajnie niskim poziomie i nie przekracza 0,21. fot. / / Nie można także zapominać o aspekcie polityki wewnętrznej, która również ma wpływ na wyceny energetycznych i węglowych spółek. Szerzej opisywaliśmy go w ubiegłym tygodniu w artykule "Giełdowa katastrofa polskiej energetyki". - Kontrolowane przez Skarb Państwa energetyczne spółki wciąż zaskakują inwestorów. Gdy wydaje się, że mocniej już spaść się nie da, energetyczny kwartet zamyka usta niedowiarkom i pogłębia minima. Branża, która miała być synonimem stabilności, stała się synonimem giełdowej katastrofy - pisaliśmy wówczas. PGE, które od debiutu - nawet wliczając dywidendy - straciło ponad 20 mld zł na wartości, jest czołowym przykładem porażki polskiej energetyki na GPW. Adam TorchałaŹródło: Zgodnie z prawem bilansowym wycena aktywów w bilansie powinna być poddawana regularnej ocenie. W sytuacji, gdy pojawią się przesłanki wskazujące na utratę wartości składników bilansu, należy dokonać stosownych odpisów aktualizujących ich wartość. Aby określić, czy taki spadek wartości miał miejsce, wykonuje się testy na utratę wartości aktywów, które stanowią przedmiot rozważań niniejszego artykułu. Zmniejszenie wartości składników bilansu może nastąpić w dwojaki sposób – poprzez odpis amortyzacyjny lub odpis aktualizujący wartość. O ile wykonywanie odpisów amortyzacyjnych nie budzi zwykle większych wątpliwości, o tyle wykonywanie odpisów aktualizujących nie zawsze jest tak oczywiste. Przesłanki, które wskazują na utworzenie takiego odpisu, są bowiem bardzo różnorodne. Kiedy już jednak zostanie ustalone, że zaistniała konieczność dokonania odpisu aktualizującego wartość, nasuwa się pytanie, o jaką kwotę w istocie należy zaktualizować dany składnik aktywów. W tym celu należy wykonać test na utratę wartości aktywów, którego procedura została szczegółowo opisana w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”. Zgodnie z KRS 4 utrata wartości składnika majątkowego następuje w momencie częściowej lub całkowitej utraty zdolności do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych. Korzyści ekonomiczne należy natomiast rozumieć jako wymierny potencjał przyczyniania się przez składnik majątku (indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów) do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych, lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki1. Chcąc określić utratę wartości, należy ustalić tzw. wartość odzyskiwalną, której wielkość jest uzależniona od wartości handlowej oraz wartości użytkowej aktywów. Wartość handlowa jest równa możliwej do uzyskania cenie sprzedaży netto danego składnika majątku. W sytuacji, gdy ustalenie ceny sprzedaży jest niemożliwe, wówczas za wartość handlową aktywa przyjmuje się jego wartość godziwą, pomniejszoną o przewidywane koszty sprzedaży (z wyłączeniem kosztów finansowych i obciążeń z tytułu podatku dochodowego)2. Wartość użytkowa z kolei wynika z przydatności gospodarczej danego składnika aktywów. W odniesieniu do aktywów trwałych wyznacza się ją jako wartość zdyskontowanych przyszłych korzyści ekonomicznych netto z obiektu oceny utraty wartości, ustaloną przy założeniu dalszego jego wykorzystywania (utrzymywania)3. Wartość odzyskiwalna stanowi wyższą z dwóch powyżej przytoczonych wartości (handlowej i użytkowej). Jeżeli wartość odzyskiwalna jest na dzień bilansowy niższa od wartości bilansowej obiektu oceny utraty wartości, wówczas należy dokonać odpisu aktualizującego wartość tego obiektu do wartości odzyskiwalnej4. Warto zauważyć, że nie wszystkie składniki majątku generują korzyści ekonomiczne samodzielnie. Wówczas test na utratę wartości należy przeprowadzić dla najmniejszej możliwej do wyodrębnienia grupy aktywów, które wspólnie wypracowują korzyści ekonomiczne (tzw. ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne). W wartości tej należy uwzględnić także aktywa wspólne (aktywa służące kilku różnym ośrodkom) oraz wartość firmy przypadającą na ośrodek5. Pozostałe 52% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu. Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY. Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu Zobacz również Windykacja na koszt dłużnika Prowadzenie działalności gospodarczej niesie ze sobą ryzyko napotkania kontrahenta, który nie ureguluje wymagalnych zobowiązań. Powody takich sytuacji są różne. Jednak niezależnie od przyczyny, często jedynym wyjściem okazuje się wszczęcie sprawy sądowej. Warto wiedzieć, że kosztami takiego postępowania można obciążyć dłużnika. Jak to zrobić? Czytaj więcej Jak zaprojektować system alokacji kosztów, który będzie dostarczał wartość dodaną do systemu informacji zarządczej? Wpisując w popularnej wyszukiwarce internetowej hasło „alokacja kosztów”, możemy mieć 90-procentową pewność, że artykuł zacznie się od słów opisujących alokację kosztów jako proces identyfikowania i przypisywania kosztów usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej lub innego rodzaju podmiotu. W przeciwieństwie do oceny kosztów – alokacja jest mniej związana z faktyczną kwotą kosztu, a bardziej dotyczy alokacji lub przypisania kosztu do właściwej jednostki w organizacji. Z tej perspektywy alokację kosztów można postrzegać jako narzędzie, które pomaga efektywniej śledzić wszystkie koszty związane z bieżącą operacją, ponieważ każdy koszt jest powiązany z konkretnymi działami lub grupami działów w organizacji. Taka analiza z kolei prowadzi do możliwości weryfikacji procesu i dostarczenia wartości dodanej w zarządzaniu naszym przedsiębiorstwem. Żeby jednak tak się stało, całość musi być spójna, a system alokacji kosztów tak zaplanowany, by był zbieżny z celami organizacji. Czytaj więcej Zakres oferty Oferujemy kompleksowe usługi obejmujące wykonanie wszystkich rodzajów analiz na potrzeby sprawozdawczości finansowej, w szczególności przeprowadzenie testów na trwałą utratę wartości aktywów (wycen na potrzeby aktualizacji wartości bilansowej aktywów). Specjalizujemy się w wykonywaniu testów utraty wartości aktywów obejmujących znaki towarowe, akcje lub udziały w innych podmiotach (zależnych lub stowarzyszonych) oraz aktywa w postaci wartości firmy powstałej w wyniku przejęcia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Posiadamy jednak znaczące doświadczenie w testowaniu utraty wartości także wszystkich innych najważniejszych składników aktywów. Kwalifikacje i wiedza naszych konsultantów oraz wieloletnie doświadczenie w tym obszarze, zapewniają profesjonalne i wiarygodne sporządzenie testów na trwałą utratę wartości aktywów oraz wszystkich innych procedur aktualizacji wycen wartości bilansowej aktywów. Naszym kluczowym ekspertem w zakresie testów na trwałą utratę wartości aktywów jest pan Cezary Cisowski – Dyrektor Zarządu spółki Consultim Sp. z równocześnie biegły sądowy przy Sądzie Okręgowym w Warszawie z zakresu wyceny przedsiębiorstw, wyceny znaków towarowych, zarządzania finansami, strategii rozwoju, oceny efektywności inwestycji. Zawsze jesteśmy lojalni wobec klienta, gwarantujemy indywidualną, kompleksową i profesjonalną obsługę oraz pełną dyskrecję i poufne traktowanie wszelkich informacji. Zachęcamy do skorzystania z naszych usług. Jeżeli macie Państwo pytania dotyczące naszej oferty, prosimy o kontakt mailowy lub telefoniczny (mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.; tel.: 22 4361580). Kluczowe kwestie związane z wyceną wartości godziwej aktywów i przeprowadzeniem testów na trwałą utratę wartości zostały przedstawione poniżej. Inne rodzaje wycen oferowanych przez naszą Spółkę opisane zostały natomiast w odrębnych artykułach (zob. Wycena przedsiębiorstwa, wycena zorganizowanych części przedsiębiorstw, wycena udziałów i akcji: Wycena marki i innych aktywów niematerialnych; Wycena znaków towarowych; Wycena wartości rynkowej rekompensat (opłat) restrukturyzacyjnych). Test utraty wartości aktywów obejmuje w szczególności: identyfikację aktywów podlegających testowi utraty wartości i ustalenie obiektów oceny utraty wartości; analizę przesłanek trwałej utraty wartości oraz ocenę celowości przeprowadzania procedury aktualizacji wyceny; wycenę wartości odzyskiwalnej; ocenę, czy nastąpiła trwała utrata wartości i, jeżeli taka okoliczność zaistniała, ustalenie i rozliczenie odpisu aktualizującego wartość aktywów; analizę uprzednio dokonanych odpisów aktualizujących oraz rekomendacje dotyczące odwrócenia odpisów w przypadku stwierdzenia ustąpienia przesłanek będących powodem aktualizacji. Naszym klientom oferujemy także opcjonalnie wykonanie w kolejnych latach aktualizacji testu na trwałą utratę wartości aktywów. Aktualizacje takie są niezbędne dla podwyższenia lub odwrócenia odpisu aktualizującego wycenę aktywów, dokonanego uprzednio w toku wyceny bilansowej. Aktualizacja wyceny, przeprowadzana na potrzeby testu na trwałą utratę wartości aktywów, obejmuje zarówno metodologię testu, jak również weryfikację założeń fundamentalnych oraz danych źródłowych. Dodatkowo oferujemy wykonanie weryfikacji lub aktualizacji testów utraty wartości sporządzonych samodzielnie przez jednostkę bądź przez inne firmy zewnętrzne. Zasady wyceny aktywów oraz obowiązek aktualizacji do realnej wysokości ich wartości bilansowej Testowanie utraty wartości aktywów i aktualizacja wartości bilansowej zasobów zaliczonych do aktywów służy zapewnieniu rzetelnego obrazu dokonań i potencjału gospodarczego jednostki prezentowanego w księgach rachunkowych i w sprawozdaniu finansowym, a zarazem chroni przed wykazywaniem strat jako aktywów. Wycena składników aktywów następuje z zachowaniem ostrożności. Zasada ostrożności nakazuje aktualizację wartości aktywów, w jakiej są one wykazywane w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym, do ich wartości możliwej do odzyskania, jeżeli jest ona niższa od wartości, w której dany składnik aktywów jest wykazywany w księgach rachunkowych na dzień bilansowy. Oznacza to, iż obligatoryjnie należy uwzględniać przy wycenie bilansowej aktywów zarówno planowe zmniejszenia ich wartości (amortyzacja i odpisy umorzeniowe) oraz nieplanowane zmniejszenia wartości użytkowej lub wartości handlowej składników aktywów, zarówno długo- jak i krótkoterminowych. Jeżeli na dzień bilansowy wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość wycenianego składnika aktywów jest wyższa od korzyści ekonomicznych, jakie on przyniesie, to oznacza to, że dany składnik aktywów utracił – w zależności od sytuacji – całkowicie lub częściowo zdolność do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych, czego konsekwencją jest konieczność dokonania odpisu aktualizującego, służącego uwzględnieniu utraty wartości, obniżającego jego wartość bilansową. Obowiązkiem aktualizacji wartości bilansowej aktywów i przeprowadzania testów na trwałą utratę wartości objęte są zarówno jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe według międzynarodowych zasad rachunkowości MSR/MSSF jak również firmy stosujące krajowe standardy rachunkowości. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości przewidują dokonywanie odpisów aktualizujących doprowadzających wartość składnika aktywów, wynikającą z ksiąg rachunkowych, do ceny sprzedaży netto, a w przypadku jej braku do ustalonej w inny sposób wartości godziwej w przypadku utraty wartości. Zasady ustalania i ujmowania w księgach rachunkowych oraz wykazywania w sprawozdaniu finansowym odpisów aktualizujących wartość bilansową aktywów jednostki, spowodowanych częściową lub całkowitą utratą zdolności do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych przez te aktywa uregulowane zostały szczegółowo w Krajowym Standardzie Rachunkowości Nr 4 „Utrata wartości aktywów” oraz w MSR 36 „Utrata wartości aktywów”. W przypadku składników majątku trwałego obowiązek aktualizacji wyceny uwarunkowany jest trwałą utratą wartości, natomiast w przypadku składników majątku obrotowego utrata wartości, uzasadniająca aktualizację, nie musi być trwała. Do trwałej utraty wartości aktywów dochodzi wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji, konieczne jest dokonanie odpisu aktualizującego, doprowadzającego wartość składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych do ceny sprzedaży netto, a w przypadku jej braku – do ustalonej w inny sposób wartości godziwej. Analogicznie kwestię tę regulują Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Aktywa są wykazywane w wartości nieprzekraczającej ich wartości odzyskiwalnej. Jeśli wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa od wartości, jaką można uzyskać na drodze jego użytkowania lub sprzedaży, uznaje się, że utracił on wartość i wymaga się, aby jednostka dokonała odpisu aktualizującego z tytułu utraty wartości (pkt. 1 MSR 36 „Utrata wartości aktywów”). Analiza przesłanek trwałej utraty wartości aktywów Jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe mają obowiązek corocznej weryfikacji przesłanek utraty wartości aktywów oraz oszacowania wartości ekonomicznej składnika aktywów (lub grupy aktywów), gdy istnieją przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości. W związku z tym, nie rzadziej niż na każdy dzień bilansowy, jednostka ma obowiązek stwierdzić, czy zachodzi potrzeba przeprowadzenia testu utraty wartości, tj. procedury ustalania odpisu aktualizującego wycenę aktywów spowodowanego utratą przez nie wartości – zarówno w odniesieniu do aktywów wykorzystywanych do działalności operacyjnej, jak i inwestycji. Analiza przesłanek utraty wartości aktywów przeprowadzana jest w oparciu o profesjonalny osąd całokształtu obserwowanych okoliczności. Służy ona ustaleniu aktywów, których zdolność do przynoszenia korzyści ekonomicznych ulegnie w przyszłości najprawdopodobniej negatywnej zmianie w stosunku do pierwotnych planów towarzyszących ich pozyskaniu (nabyciu lub wytworzeniu). Badanie przesłanek utraty wartości przeprowadza się na podstawie analizy zewnętrznych i wewnętrznych źródeł informacji. Przesłanki zewnętrzne mogące uzasadniać potrzebę aktualizacji wyceny to miedzy innymi negatywne zmiany w środowisku technologicznym, rynkowym, gospodarczym bądź prawnym jednostki lub też na rynkach, do obsługi których aktywa jednostki są wykorzystywane, spadek cen rynkowych jej produktów, zmiana rozkładu przepływów pieniężnych, wzrost kosztów produkcji lub wzrost rynkowych stóp procentowych. Za przesłanki wewnętrzne uzasadniające potrzebę aktualizacji wyceny aktywów uznaje się w szczególności przyjęte przez jednostkę plany restrukturyzacji działalności, do której są wykorzystywane dane składniki aktywów, niekorzystne dla jednostki zmiany dotyczące zakresu lub sposobu wykorzystywania danych składników aktywów bądź pojawiające się dowody, że podobne aktywa w przeszłości nie przyniosły spodziewanych korzyści ekonomicznych. W zbliżony sposób kwestie te uregulowane są w standardach międzynarodowych. Jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe według międzynarodowych zasad rachunkowości MSR/MSSF są zobowiązane na każdy dzień bilansowy ocenić, czy istnieją jakiekolwiek przesłanki wskazujące na to, że mogła nastąpić utrata wartości któregoś ze składników aktywów. W razie stwierdzenia, że przesłanki takie zachodzą, jednostka ma obowiązek przeprowadzić test i oszacować wartość odzyskiwalną tego składnika aktywów. Dodatkowo jednostki takie, bez względu na to, czy istnieją przesłanki, które wskazują, iż nastąpiła utrata wartości, są zobowiązane do: przeprowadzania corocznie testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości tych składników aktywów, które są aktywami niematerialnymi (wartościami niematerialnymi) o nieokreślonym okresie użytkowania lub aktywami niematerialnymi (wartościami niematerialnymi), które nie są jeszcze dostępne do użytkowania; przeprowadzania corocznie testu na utratę wartości w odniesieniu do wartości firmy przejętej w wyniku połączenia jednostek gospodarczych. Zgodnie z MSR 36, przesłankami zewnętrznymi mogącymi świadczyć o utracie wartości aktywów są między innymi następujące okoliczności: wartość bilansowa aktywów netto jednostki sporządzającej sprawozdanie finansowe jest wyższa od wartości ich rynkowej kapitalizacji; w ciągu okresu, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, nastąpił wzrost rynkowych stóp procentowych lub innych rynkowych stóp zwrotu z inwestycji i prawdopodobne jest, że wzrost ten wpłynie na stopę dyskontową stosowaną do wyliczenia wartości użytkowej danego składnika aktywów i istotnie obniży wartość odzyskiwalną składnika aktywów; w ciągu okresu, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, nastąpiły lub nastąpią w niedalekiej przyszłości znaczące i niekorzystne dla jednostki zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, gospodarczym lub prawnym w otoczeniu, w którym jednostka prowadzi działalność, lub też na rynkach, na które dany składnik aktywów jest przeznaczony. Przesłanki pochodzące z wewnętrznych źródeł informacji to między innymi: dowody pochodzące ze sprawozdawczości wewnętrznej, świadczące o tym, że ekonomiczne wyniki uzyskiwane przez dany składnik aktywów są lub w przyszłości będą gorsze od oczekiwanych; dowody na to, że nastąpiła utrata przydatności danego składnika aktywów lub jego fizyczne uszkodzenie; w ciągu okresu, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe, nastąpiły lub też prawdopodobne jest, że w niedalekiej przyszłości nastąpią znaczące i niekorzystne dla jednostki zmiany dotyczące zakresu lub sposobu, w jaki dany składnik aktywów jest aktualnie użytkowany, lub, zgodnie z oczekiwaniami, będzie użytkowany. Etapy procesu aktualizacji wyceny aktywów Wycena bilansowa aktywów służąca określeniu ewentualnej utraty ich wartości, poprzedzona jest oceną roli, jaką aktywa, nad którymi jednostka sprawuje kontrolę, będą spełniać w jej działalności w przyszłości. W wyniku tej oceny następuje ustalenie, które aktywa wykorzystywane są w jednostce do działalności operacyjnej, a które utrzymywane jako inwestycje. W kolejnych etapach, stosownie do przyjętych zasad (polityki) rachunkowości ustalany jest poziom wyceny wartości bilansowej poszczególnych składników aktywów. Następnie do aktywów tych przyporządkowuje się te związane z nimi zobowiązania, rezerwy i przychody przyszłych okresów, które stanowią o możliwości czerpania przyszłych korzyści ekonomicznych z danego składnika aktywów. Dodatkowo aktywa te są poddane analizie, w wyniku której zidentyfikowany zostaje sposób wypracowywania przez nie korzyści ekonomicznych (pojedynczo lub grupowo). W kolejnym etapie przeprowadzane jest oszacowywanie korzyści ekonomicznych, jakie aktywa te przyniosą jednostce w przyszłości. Procedura ustalania odpisu aktualizującego wycenę aktywów spowodowanego trwałą utratą wartości obejmuje następujące etapy: ocenę potrzeby przeprowadzania procedury aktualizacji wyceny określonych aktywów wobec utraty przez nie wartości; zidentyfikowanie aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne pojedynczo i ustalenie obiektów oceny utraty wartości; ocena czy nastąpiła utrata wartości i ustalenie w miarę potrzeby odpisu aktualizującego wartość aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne pojedynczo: wycenianych w wartości rynkowej, godziwej lub metodą praw własności, wycenianych w kwocie wymaganej zapłaty lub w skorygowanej cenie nabycia, wycenianych w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia lub w wartości przeszacowanej; zidentyfikowanie aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo i ustalenie obiektów oceny utraty wartości; ocena, czy nastąpiła utrata wartości i ustalenie w miarę potrzeby odpisu aktualizującego wartość aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo, obejmujące: ustalenie wynikającej z ksiąg rachunkowych wartości aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo, ustalenie przyszłych korzyści ekonomicznych netto, ustalenie i rozliczenie odpisu aktualizującego wycenę aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo. Utrata wartości aktywów stwierdzona w trakcie badania sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta może być niemiłym zaskoczeniem. By ograniczyć ryzyko wystąpienia takiej sytuacji, warto systematycznie analizować kondycję przedsiębiorstwa oraz wyceniać poszczególne aktywa. Idealnym rozwiązaniem jest zatem regularne przeprowadzanie testów na utratę wartości. Koniec roku kalendarzowego sprzyja podsumowaniom, w tym również takim dotyczącym kwestii finansowych. Podobnie jest również w biznesie. Grudzień dla wielu przedsiębiorców jest miesiącem kończącym rok obrotowy, a jednocześnie początkiem gorącego okresu związanego ze sporządzaniem sprawozdań rocznych, konsolidacją wyników grup kapitałowych oraz przygotowaniem do wizyty biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe. Audyt sprawozdań finansowych – wątpliwości związane z wartością godziwą W ramach corocznych przeglądów ze strony audytorów często padają dość niewygodne pytania dotyczące wartości godziwej poszczególnych aktywów przedsiębiorstwa. Skąd takie pytania? Ich podstawą są regulacje zawarte w Ustawie o Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, w tym przede wszystkim MSR 36 opisującym przesłanki utraty wartości aktywów. Zgodnie z zapisami tego standardu obowiązkowemu badaniu należy poddawać przynajmniej raz w roku takie aktywa jak: wartość firmy pochodząca z konsolidacji, wartości niematerialne i prawne, rzeczowe aktywa trwałe, udziały / akcje w innych podmiotach wyceniane w cenie nabycia, nieruchomości inwestycyjne wyceniane w cenie nabycia pomniejszonej o dotychczasowe umorzenia. W związku z tym wszystkie przedsiębiorstwa, które sporządzają sprawozdania zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości powinny zadbać o to by wszelkie aktywa wykazywane w bilansie ewidencjonowane były w wartości księgowej, która nie przekracza wartości odzyskiwalnej. W przypadku zaistnienia odwrotnej sytuacji, tj. takiej w której wartość bilansowa jest wyższa od wartości odzyskiwalnej, konieczne jest wprowadzenie odpisu aktualizującego wycenę. Takie zdarzenie będzie miało oczywiście swoje negatywne konsekwencje i przełoży się bezpośrednio na ostateczny wynik finansowy przedsiębiorstwa. Jak uniknąć zaskoczenia i przygotować się na pytania o utratę wartości? By zminimalizować ryzyko wprowadzania korekt wynikających z zaleceń audytora, dotyczących wyceny poszczególnych aktywów, można zawczasu przygotować odpowiednie argumenty potwierdzające ich rzeczywistą wartość godziwą. Podstawowym mechanizmem pozwalającym na uniknięcie takiego zaskoczenia jest systematyczne przeprowadzanie testów na utratę wartości – najlepiej przynajmniej raz w roku, krótko przed rozpoczęciem badania przez biegłego rewidenta. Przedstawienie audytorowi dokumentu przygotowanego przez niezależnego doradcę, potwierdzającego sporządzenie takiego testu, w większości przypadków pozwoli na uzyskanie pozytywnej oceny sprawozdania oraz ograniczy ryzyko wprowadzenia istotnych wartościowo odpisów aktualizujących wycenę aktywów. Potwierdzenie zdolności do generowania przepływów pieniężnych Co więcej, poza spełnieniem wymagań sprawozdawczych, przeprowadzenie testu na utratę wartości pozwala również na ocenę czy poszczególne aktywa spełniają w wystarczającym stopniu swoją podstawową rolę. Każde aktywo wykorzystywane w działalności operacyjnej powinno przyczyniać się do generowania pozytywnych przepływów pieniężnych. Co do zasady, jeśli aktywo nie spełnia tego warunku, jego wartość nie powinna być wyższa niż cena możliwa do uzyskania w momencie likwidacji lub sprzedaży. Należy jednak pamiętać, że rozpatrywanie zdolności dochodowych poszczególnych aktywów indywidualnie, w niektórych przypadkach, może prowadzić do błędnych wniosków. Dlatego też często przeprowadza się testy na utratę wartości w odniesieniu do zbiorów aktywów, które łącznie określane są jako ośrodki generujące przepływy pieniężne (z ang. CGU – cash generating unit). Pozaustawowe przesłanki testów na utratę wartości Poza wymogami wynikającymi z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości czy samej Ustawy o Rachunkowości, warto zwrócić uwagę również na inne przesłanki, które mogą uzasadniać nawet częstsze niż roczne weryfikowanie wartości poszczególnych aktywów. W praktyce rynkowej najczęściej wartość aktywów poddaje się badaniu w przypadku zaobserwowania takich czynników jak: utrata przydatności, trwały spadek notowań giełdowych spółki, uszkodzenia majątku, spadki cen rynkowych produkowanych dóbr, niższa wydajność produkcji, wzrost cen na rynku dostawców, restrukturyzacja dotychczasowej działalności, niekorzystne zmiany prawne, technologiczne, gospodarcze, zmiany założeń technologiczno – ekonomicznych. W natłoku zadań związanych z zamykaniem roku obrotowego na pewno pojawią się liczne wątpliwości związane z wyceną wartości aktywów. Dlatego warto z wyprzedzeniem zadbać o sporządzenie testów na utratę wartości by spełnić wymagania wynikające z MSR 36. KGHM zakończył testy na utratę wartości zagranicznych aktywów należących do grupy kapitałowej - poinformowała we wtorek spółka. Dodano, że testy wykazały zasadność odwrócenia w skonsolidowanych wynikach za 2018 r. części odpisu dotyczącego Sierra Gorda, w wysokości 194,9 mln dol. Przeprowadzone testy wykazały zasadność odwrócenia części dokonanego w latach ubiegłych odpisu dotyczącego salda pożyczek udzielonych wspólnemu przedsięwzięciu Sierra Gorda SCM - poinformował KGHM. W zakresie pozostałych zagranicznych aktywów górniczych nie stwierdzono podstaw do zmiany ich wartości bilansowej - poinformowała spółka. Ostateczne wyniki testów zostaną przedstawione w jednostkowym i skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za 2018 r., których publikacja jest planowana na 14 marca 2019 r. "Zarząd KGHM Polska Miedź (...) informuje, iż zakończone zostały zasadnicze prace związane z weryfikacją wartości odzyskiwalnej zagranicznych aktywów należących do Grupy Kapitałowej KGHM Polska Miedź oraz stanowiących wspólne przedsięwzięcie inwestycyjne, tj. Sierra Gorda SCM" - czytamy w komunikacie. Jak napisano, "w odniesieniu do skonsolidowanego sprawozdania finansowego KGHM Polska Miedź za rok obrotowy zakończony 31 grudnia 2018 r. przeprowadzone testy wykazały zasadność odwrócenia części dokonanego w latach ubiegłych odpisu dotyczącego salda pożyczek udzielonych wspólnemu przedsięwzięciu Sierra Gorda SCM w wysokości 194,9 mln USD (732,8 mln zł przeliczone według kursu średniego NBP na 31 grudnia 2018 r.)". "W zakresie pozostałych zagranicznych aktywów górniczych nie stwierdzono podstaw do zmiany ich wartości bilansowej" - czytamy. Spółka przekazała, że w odniesieniu do jednostkowego sprawozdania finansowego KGHM Polska Miedź za rok obrotowy zakończony 31 grudnia 2018 r., przeprowadzone testy wskazały na zasadność odwrócenia części dokonanych uprzednio odpisów w kwocie 648,5 mln zł, z czego kwota 401,9 mln zł przypada na odwrócenie odpisu z tytułu utraty bilansowej wartości udziałów w spółce holdingowej Future 1 Sp. z posiadającej bezpośrednio 100 proc. udziałów w KGHM International Ltd., a kwota 246,6 mln zł przypada na odwrócenie odpisu z tytułu utraty bilansowej wartości pożyczek udzielonych spółkom z grupy kapitałowej KGHM Polska Miedź Spółka zastrzegła, że przedstawione wartości mają charakter szacunkowy i mogą ulec zmianie. Ostateczne wyniki testów zostaną przedstawione w jednostkowym i skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za 2018 r., których publikacja jest planowana na 14 marca 2019 r. Spółka przekazała w komunikacie, że dla celów przeprowadzonych prac wartość odzyskiwalna tych aktywów została ustalona przede wszystkim w oparciu o analizę zdyskontowanych przepływów pieniężnych generowanych przez poszczególne aktywa, w której wzięto pod uwagę aktualne ścieżki rynkowych prognoz cenowych poszczególnych surowców oraz zweryfikowane założenia techniczno-ekonomiczne w zakresie długości życia kopalni, wolumenów produkcji, zasobności złóż, kosztów operacyjnych oraz nakładów inwestycyjnych. "Ścieżka cenowa dla miedzi została przyjęta na podstawie wewnętrznych założeń makroekonomicznych opracowanych przy wykorzystaniu dostępnych wieloletnich prognoz instytucji finansowych i analitycznych. Szczegółowa prognoza przygotowywana jest dla okresu 2019-2023, dla okresu 2024-2028 stosowane jest techniczne dostosowanie cen pomiędzy ostatnim rokiem szczegółowej prognozy, a rokiem 2029, od którego wykorzystywana jest długoterminowa prognoza ceny metalu na poziomie 6 614 USD/t (3,00 USD/lb). Długoterminowa prognoza ceny miedzi nie uległa zmianie w porównaniu do ceny długoterminowej przyjętej do testów przeprowadzanych na 31 grudnia 2017 r." - czytamy w komunikacie. Spółka tłumaczy, że "kluczowe czynniki determinujące przedmiotową modyfikację założeń prognostycznych dla kopalni Sierra Gorda SCM wynikają z przesunięcia na kolejne lata nakładów kapitałowych z lat 2017 - 2018 związanych z programem usuwania wąskich gardeł oraz z projektem przerobu rudy tlenkowej". "W poprzednim teście uwzględniono wydatki na powyższe projekty w okresie nie objętym obecnymi założeniami. Aktualizacja wieloletniego planu kopalni skutkowała wydłużeniem długości życia kopalni o trzy lata" - napisano. KGHM Polska Miedź jest jednym z wiodących koncernów wydobywających rudę miedzi i metali nieżelaznych i produkujących miedź. Eksploatuje największe w Europie złoże rudy miedzi, posiada także uprawnienia do eksploatacji złóż na terenie USA, Kanady i Chile. Grupa produkuje również złoto, ołów, kwas siarkowy i sól kamienną.

test na utratę wartości aktywów